Divane gönlüm yorgun düşmüş
Yanmışım, insanlar sessiz
Hüsran, hepsi
Biçare herkes yorgun, güçsüz
Tarumar, isyanlar sessiz
Hüsran, hepsi

Bu cihana yazılmış kaçıncı mektup, kaçıncı itiraf yazısı?
Birazı kılavuz gibi, ölüme iştirak gerisi
Nasırlı gönlün ihtiyar yenisi
Dilimizde natamam, ucuz bir şiirin albenisi
Yanaşmış kıyıya düşman itilaf gemisi
Çaresiz izlemişiz simsiyah denizi
Kalmamış sevgimizin hiçbir kalpte izi
Yaşamak zormuş ama "İyi ki var" demişiz
Ölmüş içimizde bin ilham perisi
Sırtımızda pis bir hançer izi
Sanki biz kurak çöllerde kavrulurken
Tanrı susamış kana ve içmiş Akdeniz'i
Çok zormuş dostum yaşamak
Bu yüzden, kınamamak gerekmiş hiçbir vazgeçişi
Baksana meğer dünya öldürmüş onca insanı
Biz anlamamışız, adına "İntihar" demişiz

Kimimiz ihtişam, kimimiz ihtiras, kimimiz iktidar delisi
Oysa yalnızca doğmak ve ölmek gerçekmiş
Küçük bir ihtimal gerisi

Of, bu karanlığın içinde yapayalnız kalmışım

Divane gönlüm yorgun düşmüş
Yanmışım, insanlar sessiz
Hüsran, hepsi
Biçare herkes yorgun, güçsüz
Tarumar, isyanlar sessiz
Hüsran, hepsi

Şimdi geziyorum şehri, meydanları
Martıların bile yok eski heyecanları
Umut dip köşelerinde eski tezgahların, sessiz esnafların
Çamurdan simsiyah olmuş rengi meydanların
Gönlü zengin memleketin evsiz evlatları
Küsmüş mahallelerine, sevmiş ekranları
Tabii, gerçek hep karanlık olduğundan
Tatlı gelmiş sanal dünyanın ışıklı, renkli reklamları
Öyle pis ve çarpık ki bu devrin kavramları
Normalleştirmişler kötülüğü, bencil davranmayı
O kadar aşağılık olmuş ki ademoğlu
Artık insanlardan daha çok seviyorum evcil hayvanları
Özlüyorum eski bayramları
Kulaklarımda mânâsızlığın keskin naraları
Yeni günler, yeni çıkan şarkılar gibi aynı
Kulağa hoş geliyorlar ama eksik anlamları

Divane gönlüm yorgun düşmüş
Yanmışım, insanlar sessiz
Hüsran, hepsi
Biçare herkes yorgun, güçsüz
Tarumar, isyanlar sessiz
Hüsran, hepsi

Gönlü zengin memleketin evsiz evlatları
Gönlü zengin memleketin evsiz evlatları
Gönlü zengin memleketin evsiz evlatları
Gönlü zengin memleketin evsiz evlatları