Kördüm yeter yine sonsuz keder
Hayatın ilmekleri çözüldükçe oldum beter
Yüzümü döndüm yere karanlık oldu siper
Hesabı yanlış adalet âlemde seyr-ü sefer

Yüreğim eğri otur, net konuş
Yeter ki sen hesaba dahil olma
Tutun kavgana boşlukta sakın zayi olma
Zalimin cephesinden bakıp da tayin olma
Budur ruha sahip olmak

Gelip geçici baharlarda zarif yenilgiler kokladım
Garip çelişkiler topladım
Dudaklarımda yıkımdan kalma bir kıvılcım
Uzaklara daldıkça var oluyor bir sancı

Keskin hatalarla parçalandım kaçıncı
Yorgunum diyorum duymuyor ki akıncı
Medet ki bileklerim taşıyamıyor bu hıncı
Savursam olmuyor bile hiç tesiri yok kılıncın

Bir adam nasıl boğar çıplak elleriyle tüm imkansızı
Hem de karşılamışken bir ton vicdansızı
Bir türlü titremeleri durmaz olur yalnızın
Herkesin izahı vardır bir yoktur şanssızın

El yetişse bilekler kopacak yerinden
Uyursa bir gün huzuru emsaldir ceninden
Bir ölse belki rahatlar sıyrılıp teninden
Kaçıncı çırpınış bu balçık dolu nehirde

Yoruldum
Ardında yitik mana
Bir bedenden ziyade gölgeyim bu diyarlarda
Ne kadar zor zanaat gülümsemek bu anlarda
Hayatın kurak çölüne gözyaşından vahalar var

Susmak erdem olsa konuşmazdı duvarlar
Yordu ve zalim yapıştı yakama belalar
Müthiş yıkımlar altında kaldım esasen tükendi çarem
Umudumu unuttu semalar

Yoruldum
Yine yok ki çaresi yalnızlığın
Unut desem de gelmez
Umudum

Yoruldum
Yine yok ki çaresi yalnızlığın
Unut desem de gelmez
Umudum

Yine yok ki çaresi yalnızlığın
Unut desem de gelmez
Umudum

Yoruldum
Yoruldum
Yine yok ki çaresi yalnızlığın
Unut desem de gelmez
Umudum

Yoruldum
Yine yok ki çaresi yalnızlığın
Unut desem de gelmez
Umudum

Yoruldum
Unut desem de gelmez
Umudum